yes, yes, jeeest

Krosien używałam do tej pory do splotu płóciennego - sprawdzają się znakomicie, ale w miarę tkania rośnie apetyt na więcej. Postanowiłam sprzęt trochę rozbudować, zwłaszcza że wszystkie potrzebne części mam. Przystąpiłam do osnuwania (na próbę - wąska osnowa bawełniana i resztki tkanin, które i tak specjalnie do niczego nie pasują, stąd poniżej pojawił się majtkowy róż).
Chciałam od razu ambitnie, ze wzorkiem, nie jakiś najprostszy twill. Osnuwanie przez 4 rzędy lnianych nicielnic, które się plączą to wyzwanie. Lepiej się nie rozpraszać, bo od razu pojawia się błąd.
Osnułam. Potem kolejna trudna część - ustawienie nicielnic, powiązanie z pedałami. I tu opór materii - piękne drewniane bloczki robią co chcą i wszystko się rozjeżdża.

Zawzięłam się i spróbowałam jednak tkać.

 Trochę pomógł magiczny i drogocenny sznurek texsolv 

Po drodze wykonałam nawet pomoc paranaukową (a może i całkiem naukową - 
studenci Pracowni Konserwacji i Renowacji Tkanin Zabytkowych warszawskiej ASP też takie robią, sama widziałam :)).

I w końcu pojawił się taki wzór!

I takie wariacje...

Widać błędy  w osnuwaniu,  na razie nie porwę się na dużo szerszą tkaninę, ale okazuje się, że mogę na moich krosnach korzystać z 4 nicielnic! Bardzo się cieszę, że pierwsze kroki mam już za sobą. I dziękuję Loomynatic za wsparcie merytoryczne. Uff!