krosna 2.0

Teraz już mogę to napisać: mam krosna 2.0.

Moje krosna pierwotnie zostały wykonane w systemie counterbalance i dopóki pracowałam na 2 nicielnicach sprawowały się doskonale.

tak wyglądały na dwa lata temu, widać bloczki

Pierwsze próby z wykorzystaniem 4 nicielnic po początkowej euforii raczej mnie zniechęciły (duży wysiłek, mizerny efekt), więc postanowiłam krosna przebudować na countermarch czyli, używając polskiej nomenklatury, przeszłam z systemu bloczkowego na dźwigniowy. 

Dużo czasu zajęło zrozumienie, jak to działa (najogólniej  - każda nicielnica chodzi oddzielnie, jest połączona z pedałami poprzez dwa rzędy półstopni).

Sen się ziścił przede wszystkim dzięki myśli technicznej i zdolnościom mojego męża (dziękuję Ci, C.!).
Było wiele niewiadomych i obawa, jak w małych krosnach zmieszczą się dwa rzędy półstopni, czy nie będą zawadzały o pedały, czy nicielnice nie będą wisiały za nisko itd…

Okazało się, że miejsca jest w sam raz, wszystko się mieści i działa! (trzeba się tylko trochę nagimnastykować przy wiązaniu, bo pod spodem jest bardzo ciasno)
Mam teraz warsztat, w którym wykorzystano kilka gatunków drewna w różnych kolorach, a nowe przenika się ze starym.

Wielkim ułatwieniem było skorzystanie z fińskiego sposobu wiązania sznurków, co uchroniło mnie przed wydaniem majątku na sznurek Texsolv (bardzo wygodny, ale też bardzo drogocenny, kto kupował, ten wie :) ). 

Okazuje się, że Finowie używają lnianego sznurka i bardzo prostego sposobu wiązania nicielnic, półstopni czy pedałów, który umożliwia szybką regulację. Oto cały sekret:

tu widać, jak się robi pętelkę

z drugiej strony pętelki jest albo oczko, albo dwa luźne końce, w zależności od tego, co nam jest potrzebne

a tu widać, jak się łączy pętlekę z dwona luźnymi końcami -
przekłada się oba przez oczko pętelki i zawiązuje raz,
pod ciężarem węzeł się zaciska i trzyma - sprawdziłam!

Zdjęcia pochodzą z wydawnictwa „How to use a Toika loom” (Marja, thank you once again for helping me!).
A tak wyglądają te węzły u mnie:

od dołu pętelka, od góry dwa wąsy, które przekładam przez pętelkę i krzyżuję raz

I teraz już mogę puszczać wodze fantazji… i sama siebie upominam, żeby zacząć od próbek, zanim się porwę na coś dużego (nie narzekam na brak inspiracji - aktualnie przeglądam "A handweaver's pattern book" Marguerite Porter Davison).